امضای یک پیمان عدم مداخله و عدم تجاوز در جامعه هرمز پیشنهاد ظریف برای حل مناقشات منطقه - مجله دکوراسیون کاشیا

به گزارش گروه سیاسی خبرنگاران،روزنامه فایننشال تایمز مقاله محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه ایران را منتشر کرد.

این مقاله به توضیح زیر است:

منطقه ما در یک مقطعی مهم قراردارد. امروز شاهد تشدید تنش ها و ناامنی هایی هستیم که تهدید عدم کنترل زنجیره تصاعدی بحران را مطرح می نماید و می تواند منجر به تراژدی های غیرقابل توصیفی گردد. جنگ چهار و نیم ساله یمن، این منطقه را در آستانه فاجعه قرار داده است و منجر به اقداماتی علیه آرامکو شد. دیرزمانی است که در کشور های جامعه تنگه هرمز، بی اعتمادی، دشمنی و درگیری و جنگ حاکم است. مدت های مدیدی است کشور های منطقه یا خود را تا به دندان مسلح نموده اند یا یکدیگر را مورد هجوم، بمباران و تحریم قرار داده اند. مدت های طولانی است نیرو های خارجی از هزاران مایل دورتر برای نمایش قدرت خود، و نه برای محافظت از مردم ما، به منطقه ما آمده اند و این موضوع مدت های طولانی مردم ما را رنج داده است.

می توانیم این انتخاب را داشته باشیم که کماکان و همراه هم در این راستا ناامنی، بی ثباتی و تنش بمانیم و منتظر اتفاقاتی ناشناخته باشیم. یا درعوض می توانیم صلح، امنیت، ثبات و رفاه را برای همه انتخاب کنیم و اواخر سپتامبرامسال، آقای دکتر روحانی، رئیس جمهور ایران، از ابتکار عمل جدیدی در مجمع عمومی سازمان ملل رونمایی کرد: پویش صلح هرمز، یا امید در سال 1987، قطعنامه 598 شورای امنیت به سازمان ملل متحد این ماموریت را داد تا پوشش بین المللی لازم را برای چنین ترتیبات منطقه ای را فراهم آورد.

ایران کوشش دارد تا راه حلی برای مسئله ای که به ظاهرغیرقابل حل می رسد- در حالی که در حقیقت چنین نیست- و ناشی ازمنافع و ایدئولوژی های رقیب، ناهمسانی در اندازه، منابع و قابلیت ها و تلقی بی اعتمادی میان کشور هایی بیاید که بصورت بی واسطه از تحولات تنگه هرمز بیشترین تاثیررا می پدیرند؛ یعنی ایران، عراق، عربستان سعودی، قطر، کویت، عمان، امارات متحده عربی و بحرین. موفقیت این کوشش، برای می بایست منطبق بر اهداف و اصول منشور سازمان ملل متحد بنا نهاده گردد. همه ما باید به احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی یکدیگر، مصونیت مرز های بین المللی و حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات متعهد باشیم. ما باید به طور قاطع هرگونه استفاده یا تهدید به استفاده از زور یا مشارکت در ائتلاف علیه یکدیگر را مردود بدانیم. با توجه به ناهمسانی آشکار در اندازه و منابع، همه ما باید نسبت به احترام متقابل، منافع متقابل و صندلی برابر در همه ابعاد روابط و تعامل با یکدیگر متعهد باشیم.

به منظور ایجاد اجماع در سطوح مختلف در تدوین اجزای پویش صلح هرمز و در مرحله بعدی، آغاز بکار و اجرای جمعی این پویش، پیشنهاد مااین است که جلساتی در سطوح کارشناسی، اندیشکده ای، بخش خصوصی، مقامات ارشد، وزیران و سران کشور ها به منظور مشورت درباره اهداف مشترکمان تشکیل گردد. این جلسات می تواند مفصل بندی و مرحله بندی رویکرد دسته جمعی ما را نسبت به فرصت ها و چالش های مشترک ما از جمله امنیت انرژی و آزادی دریانوردی برای همه، کنترل تسلیحات و ترتیبات امنیت سازی، ایجاد منطقه عاری از سلاح های کشتار جمعی و پیشگیری و حل و فصل مناقشات منطقه ای امکانپذیر کند. می توانیم این کار را با - یا حرکت به سمت - امضای یک پیمان عدم مداخله و عدم تجاوز در جامعه هرمز آغاز نماییم. گروه های کاری مشترک می توانند بر روی طراحی اقداماتی عملی برای دستیابی به این اهداف و به تدریج ایجاد اعتماد و گسترش همکاری ها کار نمایند. این کارگروه ها می توانند سازوکار ها و رویه های ویژه ای را برای همکاری در زمینه امنیت مشترک و پیشگیری و حل مناقشات منطقه ای، از جمله به وسیله برقراری خطوط تماس مستقیم، سامانه های هشدار دهنده زودهنگام، تماس های نظامی و تبادل داده ها و اطلاعات پیشنهاد دهند. یک کارگروه دیگر می تواند زمینه همکاری نهاد های ما را برای مبارزه با تجارت مواد مخدر، تروریسم و قاچاق انسان فراهم آورد.

هیچ چیز همانند تعامل نزدیک میان مردم، مشاغل و بخش های خصوصی نمی تواند ایجاد اعتماد کند. یک کارگروه ویژه می تواند بر ارتقاء همکاری و سرمایه گذاری های مشترک در زمینه های نفت، گاز، انرژی و ترانزیت و حمل و نقل متمرکز گردد. دانشگاهیان و اندیشمندان برجسته همچنین می توانند برای ارتقاء و گسترش همکاری های فرهنگی، گفتگوی بین دینی، گردشگری، همکاری علمی، تبادل دانشمندان و دانشجویان و پروژه های علمی و فناوری مشترک، یک کارگروه مشترک تشکیل دهند. کارشناسان مربوطه می توانند اقدامات مشترکی را برای برطرف مسائل اساسی امنیت سایبری، امنیت هسته ای و محیط زیست - به ویژه محیط زیست دریایی- پیشنهاد دهند. همکاری درمورد موضوعات بشردوستانه، بویژه در خصوص مهاجران، پناهندگان و آوارگان می تواند با تجمیع نهاد های مربوطه در یک کارگروه بشردوستانه تقویت گردد.

امروز، من از همکارانم در میان مدیران و رهبران کشور های منطقه و همینطور از مجامع دانشگاهی و دیپلماتیک دعوت می کنم که به ما در ایجاد این طرح صلح، امنیت، ثبات و سعادت بپیوندند. همه ما از مسائل گذشته گلایه هایی داریم. ایران به عنوان قربانی تجاوزی هشت ساله که بصورت منطقه ای تامین اقتصادی شد و چهل سال تروریسم و تجزیه طلبانه تحت حمایت خارجی، موارد زیادی برای گلایه و شکایت دارد. اما همانطور که مولوی، شاعر و حکیم بزرگ 800 سال پیش نوشت: از کفر و ز. اسلام برون صحرائیست، ما را به میان آن فضا سودائیست، عارف چو بدان رسید سر را بنهد، نه کفر و نه اسلام و نه آنجا جائی است.