فیلم هایی برای خنده و شادی و آرامش - مجله دکوراسیون کاشیا

از پروفایل اینستاگرام behrouz azand دیدن نمایید.

فیلم هایی برای آرامش و سبکباری

آدمی در دوران دشواری با تماشای کسانی که مشکل و دشواری ندارند، روحیه می گیرد. در این زمینه می توان قهرمان خوشبخت فیلم برای رضای خدا (1926) با بازی هارولد لوید را مثال زد، که برخلاف دیگر کاراکتر های سینمای صامت با جنایت و دشواری روبرو نیست، بلکه مثل تقریبا تمام کارنامه هارولد لوید شخصیتی مثبت، ساده، شاد و سبکبار است که با دست باز مسائل خودش یا دیگران را حل می نماید. فیلم بانو ایو (1941) با بازی هنری فوندا مثال دیگری از این نوع فیلم هاست، درباره وارث ثروتمند یک کارخانه که تنها مشکلش سروکله زدن با زنی است با بازی باربارا استانویک که می خواهد ثروت او را تصاحب کند. در این بخش می توان -و باید- به فرد آستر و جینجر راجرز نیز اشاره نمود. دو شمایل برجسته شخصیت های بی خیال که در دوران رکود مالی مخاطبان را با کاراکتر های سبکبارشان در فیلم های کلاه سیلندر (1935) و بی خیال (1938) سرگرم کردند .

فیلم هایی برای سرخوشی

البته پزشکان نتوانسته اند ثابت نمایند که با آهنگ های فیلم آواز در باران (1952) می گردد شاد شد. اما تجربه ثابت نموده که این فیلم می تواند چند هفته تماشاگرش را به شادی و آواز خواندن وا دارد. آواز در باران با حضور جین کلی، دوبی رینولدز و دونالد اوکانر نه تن ها تا به امروز شناخته شده ترین و محبوب ترین فیلم موزیکال هالیوود بوده، بلکه به عنوان یک فیلم کمدی نیز یکی از آثار سرزنده دوران گذار از سینمای صامت به ناطق است. مثل رژه عید پاک (1948)، واگن موسیقی (1953)، برادران بلوز (1953) و فروشگاه وحشت (1986).

فیلم هایی درباره عشق

حرف های بالشتی (1959)، درباره عشق است، در عین حفظ کردن سبک زندگی طرفین داستان، یکی منطقی و کاری و دیگری خوشگذران و بی خیال. علاوه بر این کمدی رمانتیک الگو شده و امتحان پس داده؛ می توان فیلم چهار عروسی و یک تشییع جنازه (1994) با بازی هیو گرانت و اندی مک داول، یا فیلم وقتی هری سالی را دیدار کرد (1998) با بازی بیلی کریستال و مگ رایان را نیز در این بخش مثال زد .

فیلم هایی درباره عطوفت و مهر

گاهی آدم عظیم ها مانند بچه ها احساس می نمایند احتیاج به حمایت و عطوفت کسی عظیم تر از خودشان دارند. در این مواقع تماشای فیلم کارتونی کتاب جنگل (1976) و تماشای رابطه حمایت آمیز بالو خرسه و باگیره پلنگه که وفادارانه و بی توقع زندگی شان را به خاطر موگلی به خطر می اندازند، می تواند حال تان را خوش کند و احساس خوشایندی به وجود آورد .

مری پاپینز (1964)، گاوصندوق (2012) و بودن و داشتن (2002) مثال های درخشان دیگری در این بخش هستند .

فیلم هایی درباره نجات دهنده های دنیا

خیلی ها فیلم های جیمز باند را آرامش بخش می دانند، چرا که این فیلم ها برای این گروه (که اغلب سن و سالی از آن ها گذشته) حس وحال آرامش کریسمس را تداعی می نماید. اما برای عده پرشمارتری نه یادآوری آرامش کریسمس، بلکه تماشای یک قهرمان قدرتمند که افراد شرور را شکست می دهد، آرامش بخش است . در این زمینه می توان به فیلم جاسوسی که دوستم داشت (1977) اشاره نمود. یکی از تحسین شده ترین فیلم های جیمز باند، که بین قهرمانی و هجو قهرمانی در حرکت است و احساسی خوشایند در مخاطب ایجاد می نماید .

برای کسانی که هوادار جیمز باند نیستند، اما می توان فیلم جان سخت (1988) را پیشنهاد کرد یا ایندیانا جونز و مهاجمان صندوقچه گمشده (1981) را .

کمدی های واقعا خنده آور

بعضی در تماشای کمدی ها دنبال سیاهی ها، بی عدالتی ها و ضعف های انسانی نیستند و فقط می خواهند بخندند و همه چیز را فراموش نمایند. یعنی سینما را در حکم دارو می خواهند. برای این افراد فیلم سپینال تپ (1984) را پیشنهاد می کنم. فیلمی از رابر راینر که شبه مستندی استادانه و به شدت خنده دار درباره یک گروه هوی متال است . از دیگر فیلم های خنده دار می توان به سوپ اردک (1933)، بازگشت پلنگ صورتی (1975)، هواپیما! (1980) و بورات (2006) اشاره نمود. در این میان پنگوئن های ماداگاسکار (2014) را هم از قلم نیاندازید .

فیلم هایی درباره احساس تعلق به جمع

در این زمینه می توان به کمدی جذاب نهار نیمه اوت (2008) اشاره نمود. فیلمی از جیانی دی گرگوریو درباره مردی که در روز های تعطیلات مجبور است از مادر پیرش نگهداری کند. فیلمی که می خواهد با یادآوری اهمیت مراقبت به اهمیت ارتباطات اجتماعی نیز تأکید کند .

چه زندگی شگفت انگیزی (1946)، آملی (2001) و فول مانتی (1977) دیگر فیلم هایی هستند که احساس تعلق خاطر به یک محله را ایجاد می نمایند؛ و البته پدینگتون2 (2017) که بعید است کسی آن را ببیند و احساس خوبی نداشته باشد .

فیلم های آرامش بخش

کمدی سال 2008 مایکل گوندری به نام با دقت به عقب برگردان که در یک ویدیوکلوب می گذرد و درباره دوستانی است که بعد از پاک کردن اتفاقی فیلم های ویدیوکلوب، با بازسازی ناشیانه فیلم هایی، چون شکارچیان روح، وقتی ما پادشاه بودیم 2001: ادیسه فضایی و کرایه دادن آن ها سعی می نمایند اشتباه شان را جبران نمایند؛ یک فیلم واقعا آرامش بخش است. فیلمی درباره کار گروهی، آدم ها و روابط محله های قدیمی و البته سینما. جادویی که به شکل دیگری در سینما پارادیزو (1988) ساخته حیرت انگیز جوزپه تورناتوره می بینیم و نیز در سفر های سالیوان (1941) به کارگردانی پرستون استرجس.