گوش چگونه می شنود؟

به گزارش مجله دکوراسیون کاشیا، شنوایی که فرآیند بسیار پیچیده ای است، به هماهنگی بخش های مختلفی از گوش و دستگاه عصبی احتیاج دارد. گوش ما از 5 بخش اصلی تشکیل شده که عبارتند از: گوش بیرونی، گوش میانی، گوش درونی، مسیرهای عصبی و بخشی از مغز که به شنوایی اختصاص دارد. در این مقاله، با ساختمان گوش و فرآیند شنیدن آشنا می شوید.

گوش چگونه می شنود؟

گوش چگونه می شنود؟

نویسنده:دکتر علی ملائکه

آنچه درباره گوش نشنیده بودید

شنوایی که فرآیند بسیار پیچیده ای است، به هماهنگی بخش های مختلفی از گوش و دستگاه عصبی احتیاج دارد. گوش ما از 5 بخش اصلی تشکیل شده که عبارتند از: گوش بیرونی، گوش میانی، گوش درونی، مسیرهای عصبی و بخشی از مغز که به شنوایی اختصاص دارد. در این مقاله، با ساختمان گوش و فرآیند شنیدن آشنا می شوید.

گوش بیرونی

شامل لاله گوش و مجرای خارجی گوش است که امواج صوتی را جمع آوری می نمایند و آنها را به سوی پرده صماخ می آورند.

گوش میانی

گوش میانی بین پرده صماخ و گوش داخلی قرار می گیرد. این بخش از گوش شامل 3 استخوان کوچک (چکشی، سندانی و رکابی) است که به خاطر شکل خاص شان این چنین نام گذاری شده اند. صداها که به صورت امواج صوتی از هوا می گذرند، باعث ارتعاش پرده صماخ می شوند. این ارتعاشات به وسیله استخوان های کوچک از گوش میانی می گذرد. حرکت استخوان رکابی امواج را به گوش داخلی که با مایع پر شده است، می رساند. حفره گوش میانی از یک مجرای باریک که به آن لوله اُستاش می گویند به عقب بینی راه دارد. این لوله باعث ایجاد فشار مساوی میان گوش میانی و محیط بیرون می گردد. یک نمونه خوب برای درک چگونگی عمل این ساز و کار، احساس صدایی مانند پاپ هنگام تغییرات ارتفاع است؛ مثلا هنگامی که هواپیما در حال فرود است یا فرد در ارتفاعات بالا در حال مسافرت است. این صدای پاپ در نتیجه فرایند معتدل شدن فشار میان گوش میانی و محیط خارج بروز می نماید.

گوش داخلی

گوش داخلی شامل اندام شنوایی (کوکلئا یا حلزون شنوایی) و اندام حسی (لابیرنت یا دستگاه دهلیزی) است که به اثرات جاذبه و حرکت حساس است. بخش حس تعادل در گوش داخلی شامل مجاری نیم دایره و دهلیز (وستیبول) می گردد. گوش داخلی درون سخت ترین استخوان بدن واقع شده است. درون این استخوان سخت عاجی، حفره هایی پر از مایع وجود دارد. درون حلزون سه فضای پر از مایع وجود دارد: مجرای تمپانیک (صماخی)، مجرای دهلیزی و مجرای میانی.عصب هشتم مغزی از مغز به گوش داخلی متصل می گردد. هنگامی که صدا به پرده صماخ در گوش خارجی برخورد می نماید، ارتعاشات نهایتا به رکاب استخوان رکابی در گوش میانی می رسد و این استخوان به درون مجرای پر از مایع حلزون فشار می آورد. مایع به حرکت در آمده در مقابل سلول های گیرنده در اندام کورتی جریان پیدا می نماید و باعث تحریک شدن آنها می گردد. این تحریک الکتریکی عقده عصبی مارپیچی را تحریک می نماید و اطلاعات به وسیله بخش شنوایی عصب هشتم به مغز می رسد.

چگونه می شنویم؟

هنگامی که سروصدایی می شنویم، ارتعاشات یا همان امواج صوتی از درون هوا می گذرند. پرده صماخ گوش یک غشای کشیده شده مانند پوست یک طبل است. هنگامی که امواج صوتی به این پرده برخورد می نمایند، آن را به ارتعاش درمی آورند و ما این ارتعاشات را به صورت صدا درک می کنیم. هنگامی که ارتعاشات به پرده صماخ برخورد می نمایند، زنجیره ای از واکنش ها رخ می دهد. پرده صماخ که کوچک تر و نازک تر از ناخن انگشت شماست، ارتعاشات را به 3 استخوان کوچک درون گوش میانی منتقل می نماید که کوچک ترین استخوان های بدن شما هستند.

اولین استخوان، استخوان چکشی، بعدش استخوان سندانی و درنهایت، استخوان رکابی است. ارتعاشات به وسیله این 3 استخوان به یک لوله مارپیچی در گوش داخلی می رسد که حلزون گوش نام دارد. درون حلزون گوش هزاران پایانه عصبی مویی شکل وجود دارد که به آنها مژک یا سیلیا می گویند. هنگامی که این حلزون مرتعش می گردد، این مژک ها به حرکت در می آیند. سپس این مژک ها این حرکت را به صورت پیغام عصبی درمی آورند که به وسیله عصب شنوایی به مغز فرستاده می گردد. مغز شما این پیغام های عصبی را تفسیر می نماید و به شما می گوید که چه چیزی را دارید می شنوید. عصب شناسان تا به حال به طور کامل درک نکرده اند که چگونه ما داده های خام مربوط به صدا را هنگامی که وارد بخش مربوط به شنوایی در قشر مغز می گردد، پردازش می کنیم.

گوش به جز شنیدن چه کار می نماید؟

گوش های شما تنها شنوایی را برای شما امکان پذیر نمی نمایند. آنها به شما یاری می نمایند که تعادل تان را هم حفظ کنید. نزدیک به رأس حلزون گوش 3 حلقه وجود دارد که به آنها مجاری نیم دایره می گویند. این مجاری پر از مایعی هستند که هنگام حرکت سر شما به حرکت در می آیند. حرکت مایع درون این مجاری مژک های درون آنها را تحریک می نماید، در نتیجه پیغام هایی به مغز فرستاده می گردد که به شما می گوید بدن شما چگونه در حال حرکت است.

اندام کورتی؛ واحد شنوایی

اندام کورتی (اندام مارپیچی) اندامی درون گوش داخلی است که حاوی سلول های حسی شنوایی یا سلول هایی مویی است. این اندام را به خاطر بزرگداشت کالبدشناس ایتالیایی، آلفونسو جیاکومو کورتی که پژوهش های میکروسکوپی بر روی دستگاه شنوایی پستانداران انجام داد، به این نام می خوانند.

اندام کورتی یک ساختار بسیار تخصص یافته است که ارتعاشات مایع درون حلزون شنوایی - که در نتیجه انتقال امواج صوتی از گوش میانی به وجود آمده اند، با به جنبش درآمدن موهای سلول های مویی که درون آن وجود دارند، پاسخ می دهد. هر اندام کورتی حاوی 15000 تا 20000 گیرنده عصبی شنوایی است. هر کدام از این گیرنده ها به یک سلول مویی خاص خود مرتبط هستند. تکان خوردن مژک های سلول های مویی، در نتیجه انتقال صدا، باعث باز شدن کانال های یونی در این سلو ل ها می گردد، و در نتیجه یک پیغام الکتریکی عصبی ایجاد و به قشر شنوایی در مغز فرستاده می گردد.

گوش خارجی و گوش میانی به اسم تبدیل نماینده های مکانیکی صدا عمل می نمایند، بنابراین هنگامی که امواج صدا به اندام کورتی می رسد، دامنه فشار این امواج آنها 22 برابر این اندازه در هوایی است که به لاله گوش می رسد. اندام کورتی در نتیجه صداهای با شدت زیاد ممکن است دچار آسیب گردد، و در نتیجه کم شنوایی ناشی از سروصدا به وجود آید. اندام کورتی در واقع ساختاری است که امواج فشاری را به تکانه های الکتریکی بدل می نماید، که به مغز فرستاده می گردد.

سلول هایی که ما را قادر به شنیدن می نماید

سلول های مویی، گیرنه های حسی هستند که هم در حلزون شنوایی گوش داخلی - برای درک صدا- و هم در دهلیز یا وستیبول گوش داخلی - برای حس تعادل- عمل می نمایند. این سلول ها درون اندام کورتی روی یک لایه نازک غشای پایه در حلزون گوش داخلی قرار دارند. نام آنها از کلافه هایی از مژک ها گرفته شده است که از راس این سلول ها بیرون می آید، و ساختاری به نام نوار مویی می سازد.

این نوار مویی درون اسکالا مدیا، یک لوله پر از مایع درون حلزون قرار می گیرد. سلول های مویی به دو نوع که از لحاظ ساختمان و کارکرد متفاوتند، تقسیم می شوند: سلول های مویی داخلی و سلول های مویی خارجی. آسیب به این سلول ها باعث کاهش حساسیت شنوایی می گردد.

سلول های مویی خارجی پیغام های عصبی به مغز نمی فرستند، بلکه نقش شان تقویت مکانیکی صداهای کم شدتی است که به حلزون گوش داخلی می رسد. سلول های مویی داخلی هستند که ارتعاشات صوتی را که به درون مایع حلزونی رسیده است به پیغام های الکتریکی بدل می نماید که از راه عصب شنوایی به بخش شنوایی در ساقه مغز و قشر مغز فرستاده می گردد.

منبع:www.salamat.com

منبع: راسخون
انتشار: 30 شهریور 1400 بروزرسانی: 30 شهریور 1400 گردآورنده: kashia.ir شناسه مطلب: 1797

به "گوش چگونه می شنود؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "گوش چگونه می شنود؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید