موانع پنهان در جهت احیای برجام - مجله دکوراسیون کاشیا

از وبسایت ویکی پدیا دیدن نمایید.

به گزارش خبرنگاران؛ ، مدیر پروژه ایران در گروه بین المللی بحران در مطلبی برای روزنامه انگلیسی فایننشال تایمز با عنوان پس از یک آغاز خوب، مذاکرات هسته ای ایران هنوز راه زیادی در پیش دارد نوشته است: با ریسک بالا و عدم اعتماد متقابل، راستا احیای توافق 2015، طولانی و سخت خواهد بود.

تخریب کردن، تقریباً همیشه آسان تر از ساختن و بازسازی [یا در مورد توافق هسته ای ایران، احیا کردن] است.

دونالد ترامپ، رئیس جمهور پیشین آمریکا، در سال 2018 این توافق چند جانبه را کنار گذاشت و باعث شد ایران یک سال بعد نقض تعهدات خود را آغاز کند، و اکنون بازگرداندن هر دو کشور به چارچوب توافق، وظیفه ای بسیار سخت است. بیش از یک سال انفعال دیپلماتیک و اقدامات تحریک کننده -از سلسله حملات متقابل در خاک عراق تا گام های هسته ای در نقض توافق- هیچ کمکی نکرده است.

با وجود این پس زمینه شدیداً منفی، آغاز گفتگوها در وین میان ایران، ایالات متحده و دیگر طرف های توافق در هفته گذشته، یک موفقیت بود. با این حال، اینکه آیا آنها به هدف خود خواهند رسید یا خیر، یک حدس شخصی است.

عبور از میدان مین

گفته می شود با توجه به اینکه دیپلمات های ایرانی و آمریکایی در هتل های جداگانه ای ساکن بودند و برای تبادل پیغام بین یکدیگر، به طرف های دیگر اعتماد می کردند، گفت وگوها شبیه مذاکرات تجاری بود. اما حداقل اکنون تهران و واشنگتن می دانند که به کجا می خواهند بفرایند:

به شرایطِ قبلاً موجود؛ با لغو تحریم های دوران ترامپ از طرف آمریکا، و معکوس کردن فرایند تخلفات هسته ای توسط ایران. با این وجود،

در آستانه مذاکرات، ایرانیان معتقد بودند که مذاکره کنندگان آمریکایی قصد دارند اهرم فشاری که به زعم آن ها تحریم ها برای شان فراهم می کند را حفظ کنند. دولت بایدن، استراتژیِ ترامپ برای اعمال تنگنای اقتصادی و ارعاب نظامی موسوم به کمپین فشار حداکثری را یک توصیف کرده است. با این حال کاخ سفید هنوز هیچ اقدام اساسی برای کاهش تحریم ها انجام نداده است؛ حتی در زمینه تجارت کالاهای بشردوستانه برای مردم ایران که با موج چهارم شیوع کرونا دست وپنجه نرم می کنند.

سیگنال های غیرسازنده میان تهران و واشنگتن

از نظر رهبران ایران، بی میلی واشنگتن برای برداشتن اولین گام، درحالی که تا حد زیادی مسئول بوجود آمدن بن بست فعلی است، نشان دهنده یک انگیزه پنهان است: اینکه ایالات متحده به دنبال به جیب زدن امتیازات هسته ای ایران است، بدون آنکه به طور مؤثر مزایای اقتصادی برای ایران داشته باشد. از همین رو مذاکره کنندگان ایرانی می گویند تنها به لغو کامل تحریم های اعمال شده در دوران ترامپ، راضی خواهند شد.

در مقابل، هیئت آمریکایی با این اعتقاد وارد مذاکرات شد که گرچه همتایان ایرانی آنها بطور جدی پیگیر احیای توافق هستند، اما از نظر سیاسی توانایی چنین کاری را ندارند. دولت در حال خروج حسن روحانی می خواهد دستاورد اصلی سیاست خارجی خود را احیا کند و قبل از اینکه در ماه آگوست از سمت خود کنار برود، یک تنفس اقتصادی ایجاد کند. درحالی که

موانع موفقیت

با وجود و، مأموریت شکستن یخ تعامل به گردن دیگر امضاکنندگان توافق -به عنوان بازیگر سوم- افتاده است. مانع بعدی این است که. تهران می خواهد واشنگتن قبل از معکوس کردن گام های هسته ای خود، همه تحریم ها را لغو کند. اما چنین چیزی برای کسانی که در کنگره آمریکا مایل نیستند واشنگتن به همان توافقی که در سال 2015 هم با آن مخالف بودند، برشود، به هیچ وجه مورد قبول نخواهد بود؛ کسانی که هنوز توانایی بالایی برای ایجاد انسداد در برنامه داخلی بایدن دارند.

می تواند مانع دیگری ایجاد کند. تهران با توجه به متضرر شدن از تجربه گذشته، ادعا می کند که واشنگتن می تواند تحریم ها را بر روی کاغذ رفع کند، اما خط قرمزها به اندازه ای که برای حفظ اثرات واقعی تحریم ها کافی باشد، پابرجا می ماند.

در واقع،

خرسندی تندروها از فرایند نسبتاً طولانی

چکش کاری یک نقشه راه قابل قبول دو طرفه زمان بر خواهد بود.، چرا که بعید است پیغامدهای انتخاباتی قابل توجهی را به دنبال داشته باشد. این امر باعث می شود عناصر تندرو راحت تر بتوانند ریاست جمهوری را به دست گرفته و قدرت خود را استحکام بخشند.

از سوی دیگر، اگر نقشه راهی در ماه ژوئن تدوین شود، اجرای آن -شامل از بین بردن سانتریفیوژها و انتقال ذخایر مازاد اورانیوم غنی شده- توسط روحانی قبل از ترک مسئولیت صورت می گیرد. سپس جانشین وی (احتمالاً یک محافظه کار یا تندرو) از منافع اقتصادی حاصله بهره مند خواهد شد.

خطر فروپاشی مذاکرات

حمله این هفته به تأسیسات غنی سازی اورانیوم نطنز و تصمیم ایران برای مقابله به مثل از طریق غنی سازی تا سطح 60 درصد، همه چیز را حتی سختتر خواهد کرد. صداهای داخلی در هر دو طرف خواهان اهرم های بیشتر هستند در حالی که امیدوارند طرف مقابل پلک بزند (اشاره به بازی اول کی پلک زد؟). یک طرف استدلال می کنند که واشنگتن باید فشار خود را بر اقتصاد ایران افزایش دهد، و در طرف دیگر می گویند تهران باید برنامه هسته ای خود را ارتقاء دهد و حمایت خود از شرکای منطقه ای را تقویت کند.

احتمال تشدید تنش در بن بست دیپلماتیک

تجربه نشان می دهد که . این به معنای دور دیگری از و است، که به نفع هیچ کس نیست. در عوض هیچ یک از طرفین نباید اجازه دهند که سایه طولانی دوران فشار حداکثری، آینده را شکل دهد.